hayatta öyle insanlar tanımaya çalışıyorsun ki;

birisi faşist birisi komünist biri sosyalist öbürü milliyetçi vsvs.

aslında hepsi haklı herkez bi kimlik arayışında.

ben bile aslında ne oldugumu bilmiyorum.

içimde milliyetçilik var ama bir yandanda sosyalistim diyorum.

hayatımın şu evresini aslından tam istediğim gibi ve bir çok kişinin hayal ettiği şekilde yaşıyorum.

Memnun musun hayatından deseler tartışılır bir durum.tabiki.

biz hep kötülere bakarak halimize şükrediyorken bizde iyilere bakarak aslında birazda gocunuyoruz.

hayat bizi öyle bir sürüklüyorki kapitalist düzene ayak uydurmak zorunda kalıyorsun.

emeğinin karşılığını aldığın sürece çalışacaksın yoksa sistem seni içinden atıyor.

işten çıkarsın para bulamazsın, iş bulamazsın menfaat üzerine kurulu dostlukların biter.

birde bakmışsın yapa yalnızsın. hani benim dostlarım demeye başlarsın.

hayat seni öyle bir noktaya getirirki artık ya kendini öldürürsün yada birisinin artık seni öldürmesini beklersin.

hatta aklıma bi şarkı geldi mangadan ne güzelde söylemiş ... bazeeeen bende terkedip gidebilsem keşke diyorum. içimde bir istanbul var ondan vazgeçemiyorum... hayat bu iştee.. kanatlanıp gitmek  dururkeeeen  dört duar içinde hapsolursun yaşamak içiiiin bir neden ararkenn ölmeeek için bulursun..

sözleri o kadar anlamlıki. insanın herşeyden vazgeçmesi ama içindeki benliğini düşüncelerini hayallerini bırakıp gidememesi gibi birşey bu... hayattan kopamıyorsun işte hep bir arayış içindesin..

hayat bu işte herkez kendisini arıyor benliğini bulmaya çalışıyor.

Eğer ölmemiz gerekliyse oturarak değil. haklarımız benliğimizz hayallerimiz uğruna ölmek çok ama çok daha iyidir demiş bir kızılderili..

yaşlı bir kızılderili ne kadar yanılabilir ki...